مقایسه ی استحکام باند برشی براکت های فلزیsteel stainless باند شده توسط نوع سیستم باندینگ

مقدمه: در درمان ارتودنسی ایجاد یک باند مناسب بین مینا و براکت ضروری است. پس از معرفی سلف اچ پرایمرها (seps) جهت تسهیل باند براکت ها در مقایسه با سیستم معمول اچ وباند، مطالعات زیادی درباره ی استحکام باند برشی آنها صورت گرفته و نتایج متفاوتی بدست آمده است. هدف از این بررسی، مقایسه ی استحکام باند برشی براکت های فلزی steel (ss) stainless باند شده توسط ٣ نوع سیستم باندینگ است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، ٦٠ دندان پرمولر فک بالای کشیده شده ی انسانی، بصورت تصادفی به ٣ گروه مساوی تقسیم شدند: در گروه اول کامپوزیت transbondxt(tbxt) لایت کیور با transbond plus self-etching primer(tpsep) ، در گروه دوم کامپوزیت tbxt با روش معمول اسید اچ و در گروه سوم کامپوزیت سلف کیور unite tm bonding adhesive با روش معمول اسید اچ در تمامی گروه ها، براکت های (american orthodontics, standard edgewise-022sheboygan, usa) استفاده شدند. ٢٤ ساعت پس از انجام ترموسایکلینگ، استحکام باند برشی براکت ها توسط دستگاه universal testing machine(zwick) اندازه گیری شد. جهت مقایسه ی استحکام باند برشی گروه ها با یکدیگر از آزمون آنالیز واریانس anova استفاده شد و 05/0 ≥p به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین استحکام باند برشی برحسب مگاپاسکال برای گروه اول: 9/1 ± 27/8، گروه دوم: 2 ± 78/9و گروه سوم: 5/2±92/8 بود. استحکام باند برشی بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه گیری : با توجه به اینکه میزان استحکام باند برشی tpsep تقریباً در حد روش معمول اسید اچ و در محدوده ی مطلوب جهت استحکام باند برشی براکت های ارتودنسی می باشد، استفاده از tpsep می تواند جایگزینی برای روش معمول اچ و باند خصوصاً در اعمال ارتودنسی باشد.